احساسها، همه بغض شد، اشک شد، جاری شد، ایام گذشت و ما منتظریم که به یکباره بگویى: جمعه را آذین ببندید؛ میآیم. کِی زمین چنین جملهای را از خورشید خواهد شنید؟ ما منتظریم کی میآیى؟
تو میآیی ای یار درخشان که در راهی و با خود واژههایی را میآوری که همخانواده صبحند و تمام دلهای تاریک در گندابهای هواپرستی رهایی مییابند. تو میآیی و شاید آدینه بعد...
حتی محال ترینشان.....
وقتی از زبان تو آرزوهایم به گوش خدا برسد.....
التماس دعا همسنگر
منتظر نگاه های آسمانیتان هستم
یا زهرا س