احساسها، همه بغض شد، اشک شد، جاری شد، ایام گذشت و ما منتظریم که به یکباره بگویى: جمعه را آذین ببندید؛ میآیم. کِی زمین چنین جملهای را از خورشید خواهد شنید؟ ما منتظریم کی میآیى؟
mzguyu--nou did not see my recent reference to Hafiz???? I love his stuff so much I buy it just to give away...But it's a long time between good authors isn't it?
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
--------------------------
پیشاپیش سال نو مبارک
اللهم عجل لولیک الفرج
-----------------------------------
آخرین هفتۀ زمستان است
همه چشم انتظارِ چهرۀ عید
پر شده شهر از هوای بهار
عطر گل های زرد وسرخ و سفید
در خیابان و کوچه و بازار
دست در دستِ مادر و پدرند
کودکان پُر نشاط آمده اند
تا لباس قشنگ و نو بخرند
مثلِ آیینه صاف و براق است
کفش ها ،زیرِ نورِ ویترین ها
کودک اصرار می کند:" بابا!
من از این کفش ها فقط این ها"
- چند؟ - ناقابل است ، ده تومان
- ده هزار؟! این که... چشم های پدر
به زمین خیره می شود با بُهت
منتظر مانده چشم های پسر
کودک و عید شادی وخنده
کودک و کفش نو، لباسِ قشنگ
کودک و سرزمین رؤیاها
عطرها ، نورهایِ رنگانگ
- "می خری؟ هان؟ ببین چه براق است؟
ظاهرش مثل کفشِ مردانه ست
می خری هان؟ ببین که مرد شدم"
مرد در فکرِخرجیِ خانه ست
راستی چند روز مانده به عید؟
عیدِ آجیل و ماهی قرمز
عیدِ این سفره های دور از نان
که به سامان نمی رسد هرگز
- می خری هان؟ - بله بله حتماً
می زند خنده شادمانه پسر
لبش از شادی و شعف باز است
مثلِ لبخندِ کفش های پدر
در خیابان و کوچه و بازار
هیچ کس بغضِ مرد را نشنید
آی تقویم های رنگارنگ!
راستی چند روز مانده به عید؟
------------------------------
یاعلی[گل]