نجوایی با ....

مولای من!دیدگانم از فراق تو بی فروغ گشته اند.
و می دانیم پیراهن یوسف،یادگار ابراهیم،نزد توست.
و ای کاش نسیمی از کوی تو،
بوی آن پیراهن را به مشام ما برساند.
و ای کاش پیکی،پیراهن تو را به ارمغان بیاورد تا نور دیدگانمان گردد.
ای کاش پیش از مردن فیک بار ترا به یک نگاه ببینیم.
دررازی دوران غیبت ، فروغ از چشمانمان برده است.
کی میشود شب وروز ترا ببینیم و چشمانمان به دیدار تو روشن گردد؟
با چه زبانی و بیانی از اوصاف تو بگوییم و چگونه با تو نجوا کنیم.
یا بقیة الله !
ای یوسف زهرا!
ای عزیز مصر وجود!
سراسر جهان را تیره روزی فرا گرفته است.
نیازمندیم!محتاجیم!به داد ما برس!
ازما بگذر و پیمانه جانمانم را از محبت پر کن.
کی می شود ترا ببینیم که پرچم پیروزی را بر افراشته ای ؟
و ببینیم طعم تلخ شکست و سر افکندگی را به دشمن چشانده ای .
کی می شود که ببینیم ریشه ستمگرا ن را برکنده ای؟
و اگر ما شاهد آن باشیم،
شکر گزار نجوا می کنیم:
الحمدلله رب العالمین.