اینجا زمین است
شنبه, ۱۲ شهریور ۱۳۹۰، ۰۸:۲۵ ب.ظ
سلام... اینجا زمین است و انسان تنهاست. انسان گریه می‌کند... . زخم می‌خورد... و هیچ درمانی برای ظلم سراغ ندارد. اینجا زمین است و همه هستند جز یک نفر که جایش در تمام عکس‌های یادگاری خالی است. ما همه خوبیم... هنوز نفس می‌کشیم و هنوز انتظار با ماست. ملالی نیست جز دوری شما. که دوری شما همه ملال‌هاست... . که همه ملال‌ها همان دوری شما هستند. اما به صورتی دیگر بدل شده. ملالی نیست جز دوری شما. اما این، ملالِ کمی نیست. اینکه انتظار تمام هستی‌مان را پر کند و هیچ‌کس به میهمانی این همه اشک و نذر و تسبیح نیاید... .
ممنون.